Hallo lieben kinder!

​

Hildegar naiz eta Alemanian jaio nintzen 1098. urtean. Familia alemaniar baten hamargarren seme-alaba izan nintzen. Garai horretan, hamagarren seme-alaba elizari entregatzen zitzaion "diezmo" moduan. Horrek esan nahi du 8 urte nituela nire familia utzi behar izan nuela, eta eliza nire familia berria bihurtu zen.

​

Txikitatik irudipenak izan nituen, eta horiek nire bizitza guztian zehar luzatu ziren. Beti pentsatu dut irudipen horiek jainkotiarrak zirela eta jainkoarekin harremantzen nindutela. 

​

Moja sartu nintzen, eta 38 urte nituela komentuaren abadesa izendatu ninduten; oso kargu inportantea zen! Abadesa nintzela, nire kargu zeuden mojekin monastegi propio bat sortu nuen. Gizonezko monastegitik banatu egin ginen eta historiako emakumezko lehenengo monastegi autonomoa bihurtu ginen!

​

42 urtekin txikitatik izandako irudipenak idazten hasi nintzen eta liburu horiek oso ospetsuak bihurtu ziren Europa osoan.

​

Ai, ai, ai... asko enrroiatzen ari naiz... hemen nago musikaria naizelako, ezta? kontatuko dizuet zein izan zen nire harremana musikarekin:

​

Ez nituen musika ikasketarik baina entzumen oso-oso ona nuen, eta kantu gregoriarren doinuak belarriz ikasi nituen. Kantua otoitz egiteko modurik onena zela uste nuen, beraz, musika-lan asko idatzi nituen.

Nik asmatutako kantak ez nekizkien idazten, horretaz kopistak arduratzen ziren; lan hori Scriptoriumen egiten zuten.

​

Konbentzituta nengoen musikak bihotzeko emozioak sendatzen zituela, kantuaren eta praktika instrumentalaren bidez gure adimena, bihotza eta gorputza bat egiten dutelako. Horregatik esaten dute musikoterapiako lehenengo saiakerak neriak izan zirela!